Kitap hakkında: yıl / Dan Brown'a cevabımız! Üç yoldaş - Joseph, Matvey ve Anton, hepsi otuzlu yaşlarının başında - dördüncünün cesedinin yanında toplanıyor: kafa kesilmiş, elinde bir mum var. Cinayetin hemen ardından, küçük bir PR ajansının sahibi ve bu büyüleyici hikayenin beyni olan Joseph'e garip bir müşteri görünür ve "Yalnızlık", "Deir el-Bahri", "Calypsol" kelimelerinin ve 222461215 numarasının yazılmasını talep eder. Medyada tanıtımını yaptığı sırada, sırrın saklanmaması halinde fiziksel olarak ortadan kaldırılacağı tehdidinde bulunuyor. Yasak aynı gün ihlal edilir ve merakının bedelini egzotik iş gezileriyle ödemek zorunda kalacak: Joseph, Vatikan'da Kardinal Ratzinger ile, İsrail'de bir Kıpti rahip ve garip bir hemşireyle, Japonya'da bir Budist keşişle buluşur. , Vladivostok'ta Amur bölgesinin vaftiz babasıyla birlikte. 222.461.215 kişinin Revazov'u okuması şaşırtıcı olmaz: Da Vinci Şifresi'ni okuyorlar. Beş yüz sayfalık bir romanın ilk dörtte üçünü bir günlük pasajda bitiriyorsunuz ve bir yerlerde “Gülün Adı”ndan uyarlanan bir ek oyunun içinde uyuya kalıyorsunuz, düşünmeye zamanınız oluyor: Bu ne kadar sanatsal? Revazov, dili bağlı Dan Brown'dan daha iyi, keşke Eco fotoğrafı imzalayabilseydi - "Kazanan-Çırağa" . Edebiyatta ilk kez sahneye çıkan A. Revazov'un ellerini Dirsek derinliğinde bir Gerçek Çok Satanlar'ın bağırsaklarına nasıl batırmayı başardığını romanın kendisinden öğrenebiliriz... Aslında Revazov hâlâ bir darbe vurmuştu: o aslında oydu Batı yuppie kanonunun metinlerini başarıyla Ruslaştıran ilk Rus yazar. Revazov'un romanı Rus olmayan yaşamın bir ansiklopedisidir - Batılılaşmış bir olay örgüsü, Batılılaşmış bir dil, Batılılaşmış bir mitoloji - ancak buradaki en iyi sahneler tamamen evcildir: Denizcinin Sessizliği'nde ve Arktik Okyanusu yakınındaki bir manastırda. Arsen Revazov, öldürme ruhsatına sahip gerçek bir koyun avcısıdır ve bir sonraki romanda muhtemelen omuzlarında başka bir koyun, hatta bir koç, bir inek ve hatta bir kral penguen taşıyacaktır. Sorun şu ki, Revazov'un geleceği okuyucularına okuyucularından çok daha açık görünüyor ve Revazov'un kitaplarının müreffeh, pozitif fikirli okuyuculara ihtiyacı var. Ancak koşullar öyle ki, bu değerli insanların Revazov'un yeni çok satan kitabıyla Deir el-Bahri'de güneşlenmediğini, burada bir yerlerde donarak - ellerinde kesik kafalar ve mumlarla hayal etmek çok daha kolay. Lev Danilkin, “Afisha.»